09 sept '09. Nederland- Aigina.

Vanochtend om 08:00 aangekomen met de ferry, na een lange lange reis vanuit Nederland. Weer helemaal opgeladen na een geweldige bruiloft, en het zien van mijn ouders en onze vrienden staan we zwaarbeladen voor de boot. Alles ziet er goed uit dus eerst maar een paar uur slapen.
De electrische ankerlier die we mee hebben genomen vanuit Nederland gaat WJ vandaag inbouwen. Het is dus gedaan met de spierballen nu ik het anker niet meer met de hand hoef in te halen! Nee, een trendy apparaatje met een 'up'- en 'down' knop en zelfs een lichtje wordt mijn vervanging. Met één druk op de knop en begeleid door een hoop herrie rolt de ankerketting zo omhoog. Ook bij ons aan boord wordt ouderwetse handenarbeid vervangen door electronica.

11 sept '09. Aigina -Poros. 18 NM

De Beaver II zit bijna vastgegroeid aan deze kade maar na weken Aigina gaan we nu toch weer verder, de oversteek door de Cycladen kan beginnen! We starten in Poros, daar zijn we al geweest maar het is er leuk en het ligt op de route. Met de wind in de rug zeilen we in goed tempo op met de Yucatan. Het wordt wel erg bewolkt en vlakbij Poros krijgen we een flinke regenbui over ons heen: de eerste sinds 2 maanden. Onze regenkleding hebben we al zolang niet gebruikt, tegen de tijd dat ik het spul gevonden heb heeft het weinig nut meer. We kunnen langszij liggen bij de Yucatan, op een mooie plek aan de boulevard en vlak voor een restaurant waarvan de eigenaar een erg vlotte babbel heeft en met z'n mobiele telefoon aan z'n oor gelijmd driftig probeert mensen in zijn zaak te krijgen.

Als we er 's avonds gaan eten ontstaat er ineens een rel tussen de eigenaar en zijn buren (de uitbaters van het restaurant ernaast). Hij wordt door twee man met z'n kop tegen een auto geslagen en vervolgens letterlijk tussen wal en schip (in dit geval de Yucatan) gegooid waarbij hij ook nog de kade raakt. Iedereen zit vol verbazing te kijken. Even later loopt hij drijfnat langs en verdwijnt achterin de zaak. De volgende dag vertelt onze pechvogel, gesierd door een blauw oog, dat de concurrentie tussen de restaurants moordend is. Zeker nu er nog maar weinig toeristen zijn. De buurman vond dat zijn klanten door hem werden ingepikt. Gezellig...
 

13 sept '09. Poros-Kithnos. 47 NM

De zon schijnt uitbundig en met goede zin koersen we naar Kithnos. De westkant van dit eiland is vergeven van de baaien waar je kan ankeren en na een mislukte poging liggen we hier heerlijk .Glas rosé in de hand, helder water en een ondergaande zon. Wat naar!

14 sept '09. Kithnos-Siros. 32 NM

Veel bewolking, onweer in de verte en zelfs wat regen. Met 3 a 4 bft al zeilend richting Finika op het eiland Siros. Daar aangekomen kunnen we nog net een plekje aan de kade bemachtigen. Omdat de weersvoorspelling voor morgen niet veel goeds belooft blijven we een dag. We huren een brommer en rijden het eiland rond. De hoofdstad Ermoupolis (genoemd naar de god van de koophandel: Hermes) is de grootste stad van de Cycladen. De stad is uitgeroepen tot nationaal historisch monument. Op 16 september na het uitgebreid bestuderen van drie verschillende weerberichten vertrekken we uit Finika. Er staat een stevige wind maar tot nu toe gaat het goed. Als we het eiland achter ons laten loopt de windmeter echter op naar 25 knopen en beuken de golven op en over de romp. We proberen van alles maar het blijft zeer oncomfortabel zeilen. We vertrouwen het niet en besluiten terug te keren naar Finika. Ook de Yucatan draait om en 's middags liggen we in de baai. Morgen maar een nieuwe poging.
 

17 sept '09. Siros -Ikaria. 75 NM

Vandaag erg vroeg op gestaan en genietend van een prachtige zonsopgang verlaten we deze baai. We ankeren in een baai bij Mykonos maar omdat alles vandaag qua weer en zeilen meezit willen we doorvaren naar Ikaria. Omdat we in het donker aan zullen komen op onze bestemming controleren we de navigatie verlichting en sluiten het lampje opnieuw aan. We hebben een behoorlijke afstand en een paar uur varen in het donker achter de kiezen als we om 22:30 eindelijk arriveren op Ikaria. Simon en Marcella hebben de lijnen nog niet aangepakt of het begint te regenen. Net op tijd binnen dus. We spreken af om om 07:00 weer te vertrekken. Niet geheel fris en fruitig zien we 's ochtends allemaal afdrukken van kattenpootjes op het dek: ik hoop dat onze nachtelijke bezoeker zich niet aan boord verstopt heeft want we brengen hem niet terug straks!
 

18 sept '09. Ikaria-Samos. 34 NM

Met noorden wind 3 a 4 bft varen we lekker hard door, ideale zeildag! In de haven Pythagorion is het druk en je kan aan alles merken dat Samos een van de drukste eilanden is. In de verte kun je Turkije zien liggen. We brengen een dag door met zwemmen, boodschappen doen en bijslapen. Ook de berg was die ons al weken aanstaart kunnen we eindelijk wegwerken en we pakken zelfs de meest dringende klussen aan! Productiviteit alom! Op maandag huren we met Simon en Marcella een auto en tuffen langs de kust naar Vathi en Kokkari. Deze laatste plaats is prachtig gelegen op en achter twee landtongen en heeft vast model gestaan voor vele Griekse ansicht kaarten.

Hierna gaan we het binnenland in en bezoeken te voet een waterval die we op de kaart vermeld zien staan. De weg erheen voert door prachtige bossen en na wat geklauter bereiken we een diepe kloof waar helemaal achterin de waterval zou moeten zitten. Je moet alleen wel door het water waden tot ongeveer borsthoogte. Wj en ik wagen een poging en terwijl we langzaam onze voeten, benen en andere aanhangsels voelen afsterven door de kou komt de waterval in zicht. Hij is teleurstellend klein! Eigenlijk was de weg erheen het leukste, maar dat geldt voor meer dingen...

Al zitten op een handdoek op de achterbank voert Simon ons door het prachtige landschap van Samos. De wegen worden steeds smaller en steiler, en na de eerste pret van onze off-road trip zijn we toch een beetje verdwaald. Voordeel van een eiland: vroeg of laat kom je altijd wel weer op het startpunt uit, en met flink wat smurrie op de banden parkeren we na uren de auto bij de Lidl en slaan we een flinke voorraad in!

23 sept '09. Samos- N. Agathonisi

Bij vertrek hebben we 3 a 4 bft wind in de rug en zeilen we vol goede moed naar onze bestemming.De zee tussen Samos en Kos heet de Dodecanese en is net als de Cycladen onberekenbaar, en na enige tijd zeilen we met behoorlijk hoge golven en 6 bft. Prettig is anders. Zo gauw we de punt van Agathonisi passeren komen daar de valwinden vanaf het land bij met windstoten tot 30 knopen. Gelukkig zijn we er bijna. Aangekomen in de baai blijken we niet de enigen die dekking zoeken Ook de Yucatan ligt er al, maar we kunnen ons anker uitgooien op een mooi plekje. Dit eiland is erg klein en dat geldt ook voor het dorpje waar we nu voorliggen. Dat de ferry die dit haventje aandoet zo enorm groot is is dan ook een verrassing. De Yucatan ligt precies in de draaicirkel van de ferry en wordt bijna overvaren.

We brengen de middag al snorkelend in de baai door waar verrassend veel vis zit. Op de berghellingen zien we geiten lopen. Met z'n vieren gaan we 's avonds wat eten en we worden erg leuk ontvangen door de restaurant eigenaar. De specialiteit van het huis? 'Local goat'.
 

24 sept '09. N. Agathonisi-Patmos. 24 NM

Ook vandaag voelt het nog steeds of we in een kermis attractie zitten. Door de vrij hoge golven die achterop komen wordt de achterkant van de boot opgetild, dan een stuk 'surfen' de verkeerde kant op, en dan flink bijsturen om de koers een beetje aan te houden. Onze stuurautomaat draait letterlijk door en kunnen we niet gebruiken bij dit soort omstandigheden dus het zijn vermoeiende uren. Aangekomen in Patmos worden we aan de kade ontvangen door een aardige dame die ons namens de gemeente welkom heet en ons voorziet van allerlei brochures en folders met bezienswaardigheden op het eiland. Da's ook voor het eerst! Patmos wordt ook wel het Jeruzalem van de Egeische zee genoemd. Het prachtige Johannesklooster, gesticht in 1088 ter ere van Johannes de Evangelist, geldt als een van de rijkste en invloedrijkste kloosters van Griekenland.
 

Het ziet eruit als een burcht: Patmos was eeuwenlang de thuisbasis van piraten, en om deze boefjes na de aanleg van het klooster buiten te houden werden alle muren versterkt. Het klooster en vooral de 'schatkamer' worden jaarlijks door drommen pelgrims en toeristen bezocht. Als we de volgende ochtend samen met Simon en Marcella boven op de berg voor de ingang van het klooster staan is het inderdaad een komen en gaan van tourbussen. Voor de kust ligt een enorm cruiseschip en alle vakantiegangers hebben vandaag het klooster op het programma staan... Tussen de Hawaii shirts en de 'wittesokken-instappers' wurmen we ons door de ingang. Het is een prachtig en groot complex, maar veel gedeeltes zijn afgesloten voor het publiek. De schatkamer bevat een indrukwekkende hoeveelheid iconen, sieraden, boekwerken etc. Wj en ik besluiten naar het dorp beneden terug te lopen over een oude weg. Met kuitspieren die als snaren gespannen staan komen we een klein uur later aan in de haven. Toch iets steiler dan gedacht !
 

26 sept '09. Patmos- Kos. 45 NM

De eilanden tussen Patmos en Kos bieden niet echt veel bijzonders dus willen we vandaag in een keer doorvaren naar Kos. Er staat weinig wind dus op de motor tuffen we die kant uit. In de nauwe doorgang tussen Kos en Turkije staat er een behoorlijke stroming tegen en hebben we last van een rare golfslag, en na een paar verdwaalde regendruppels komen we aan bij de haven van Kos stad. Vanwege de sterke wind in de haven zijn we gedwongen de Beaver II tussen de tourboten te parkeren. We denken er nog over om ook een bord neer te zetten met 'Daytrip to Bodrum' maar we willen de buurman niet het brood uit de mond stoten!

Als we 's avonds tegen 23:00 bij de boot terugkomen treffen we een forse muziek installatie en twee dansende Indianen precies voor de deur, met een groep nieuwsgierige toeristen er omheen. Omdat we aan boord willen zijn we genoodzaakt om dwars door de act heen te lopen en Hiawatha met microfoon en al iets opzij te zetten. Deze neemt wraak en schroeft het volume nog iets op. Als een uur later eindelijk de electronisch versterkte panfluit zijn laatste noot uitblaast kunnen de oordoppen uit. Oef! 

De volgende ochtend zien we een paar boten aan de 'goede' kant van de haven vertrekken en we besluiten meteen de boot te verleggen. No Indians tonight! Het krioelt in deze plaats van de katten, we gaan dus ook niet op pad zonder een zak kattevoer. In een nabij gelegen parkje ontdekken we een poes met 6 kittens van een week of zeven oud. Een aantal ervan zijn in slechte conditie en de neiging om ze mee te nemen is groot ….onbegonnen werk helaas. Ze krijgen zo te zien in ieder geval een hoop voer en aandacht.
 

29 sept '09. Kos- Datça ( Turkije). 36 NM

Bij het ophalen van ons anker sta ik vreemd te kijken van de hoeveelheid troep die eraan hangt. Conserven, lijnen en plastic gehuld in een krokante laag pikzwarte modder. Ik ben blij dat we eerst moeten tanken, dan kan ik er even een emmer water overheen smijten tijdens het wachten!

De afstand naar Datça is 36 NM en bij gebrek aan wind leggen we deze grotendeels varend op de motor af. Een enorme Turkse vlag prijkt aan de overkant op de rotsen, en ook aan boord kan de Griekse vlag na maanden trouwe dienst eindelijk vervangen worden door een knisperend nieuw exemplaar! De ontvangst in Datça is erg vriendelijk. We moeten hier eerst de inklaring regelen en worden daarbij geholpen door een Turkse agent. Voorzien van hopen stempels en 110,- armer (238 Turkse Lira) zijn wij er klaar voor! Nieuwe kust, nieuwe kansen.