Reggio Calabria-Rocello Ionica
26-05. 64,8 NM.

Rond 13:30 vertrekken we en zullen de komende 17 uur onderweg zijn naar Rocella. Als het donker wordt zetten we de radar aan en maken een schema; 3 uur navigeren, 3 uur slapen. Het is een rustige, heldere nacht en na het passeren van een paar andere boten varen we in stilte onder een prachtige sterrenhemel verder.

Tegen 06:00 's ochtends doemt de haven van Rocella op. Ook dit is weer een onderdeel van Italiaanse 'geldvretende projekten die nooit afkomen' : Nieuwe electra- en waterkasten die niet aangesloten zijn. Douches en toiletten die er prachtig uitzien maar niet werken. Een boulevard van 5 kilometer richting het dorp waar niemand gebruik van maakt. Iedere boot die de haven aandoet mag tot 5 dagen gratis liggen want zolang de faciliteiten niet werken mag men geen geld  vragen voor een overnachting.

Rocello- La Castella.
28-05. 47 NM

In de ochtend varen we verder en nadat we de eerste uren op de motor hebben afgelegd bij gebrek aan wind besluit deze ineens zijn best te gaan doen en moeten we met 25 knopen wind recht van voren door de golven hakken. Wel worden we omringd door dolfijnen en ze zwemmen minstens een half uur met ons mee. Als ik mijn hand uit zou kunnen steken zonder overboord te vallen had ik ze kunnen aanraken.

Aangekomen in La Castella treffen we de 'White Baron' weer aan die al een paar dagen met ons opzeilt. De volgende dag worden we wakker van een hoop kabaal. Er wordt een podium voor onze neus op de kade gebouwd. Morgen zijn de gemeenteraadsverkiezingen en het dorp kijkt uit naar een optreden van de 'Disco Boys'. Er staan wat gezinnen voor de boot en we horen een aantal keren het woord 'Piccolo' vallen (klein). Als WJ later die dag een lift krijgt van een Italiaanse klusjesman uit de haven richting het pompstation om diesel te halen, hoort hij van hem dat de Italianen niet begrijpen dat we op een boot van 35 ft zulke afstanden durven af te leggen. Volgens hem zijn zijn landgenoten doodsbang voor de zee en voelen ze zich nog enigszins veilig op een boot die minstens 14 mtr lang is.
 

Crotone
Zondag 31-05 t/m 04-06
 

Een van de naarste plekken waar we ooit gelegen hebben. Als je een beetje gevoelig bent voor sfeer moet je hier vooral geen scheermesjes kopen. Volgens medereizigers is deze plaats er de afgelopen jaren op vooruit gegaan en wemelde het daarvoor van de mafiosi, maar ik kan er nog steeds niets moois aan ontdekken. Helaas is het weer zodanig slecht( 35 knopen wind uit precies de verkeerde hoek) dat we hier noodgedwongen een tijdje moeten doorbrengen. Op de motorboot naast ons zit de eigenaar van dit stuk kade. Zijn boot heeft hij 'the King' gedoopt, enige gelijkenis tussen de eigenaar en  Elvis is echter ver te zoeken. Wandelend door het vervuilde centrum komen we een hoop waarschuwingen tegen m.b.t. een rattenplaag. We zijn erg opgelucht als we eindelijk kunnen vertrekken en koers kunnen zetten naar Corfu. Na 15 uur varen besluiten we toch Sta Maria di Leuca aan te doen want het waait niet echt en de hele afstand naar Corfu op de motor afleggen trekt ons niet. In Sta Maria di Leuca blijkt de haven vol te zijn en zit er niets anders op dan te ankeren . Daarbij treffen we Nigel, een bekende uit Vibo Marina. Er staat zo'n verschrikkelijke deining in de baai : binnen worden we misselijk en nadat we ons op de kuipbanken genesteld hebben met een deken komen we erachter dat blijven liggen ook een kunst is! We doen geen oog dicht. Als om 06:00 de zon onze gekwelde lijven opwarmt, zien we boten uitvaren en besluiten we een van de vrijgekomen plekken in de haven te bezetten en eerst maar eens bij te slapen.

Sta Maria di Leuca- Nisoi Othoni(GR)
08-06   Op de route naar Corfu ligt een eiland waar we willen ankeren. In de verte zien we Albanie liggen. Eindelijk kunnen we de Griekse vlag hijsen! Na 50 NM gooien we het anker uit. We liggen met 6 andere boten. In de nacht staat er een stevige NW wind tot 24 knopen maar we liggen goed.

Op 10 juni doen we onze eerste baai op Corfu aan: Ag. Stefanos. Het ziet er super romantisch uit, het water is glashelder. 's Avonds hebben we vanaf het terras van Taverna Eucalyptus uitzicht op onze boot en genieten we van tzatziki en lamsvlees.
 

De volgende dag wordt de boot door een onoplettende Fransoos van het anker getrokken. Het is inmiddels flink druk in de baai en na een aantal pogingen om te ankeren houden we het voor gezien en varen door naar de volgende baai. Hier treffen we weer een bekende die net het weerbericht heeft ontvangen en ons meldt dat het windkracht 7 gaat worden. Het vooruitzicht om weer een nacht nauwelijks te slapen trekt niet erg, en we zoeken dus een haven op. Gouvia Marina is gigantisch: 1200 ligplaatsen, zwembad, restaurants etc. Nederlandse, Duitse en Engelse charterbedrijven die van hieruit opereren en dus is het een komen en gaan van witte, rode en bruine lijven.

Er is nog een kleine haven onder het oude fort van Corfu stad. Een prachtlocatie die we zeker willen opzoeken. Eenmaal aangekomen valt het echter behoorlijk tegen. Geen electra en drinkwater, erg luidruchtig want we liggen met de kuip ongeveer in het restaurant op de kade, en door het af- en aanvaren van de ferries liggen we geen seconde stil. We raken in gesprek met Banu, de eigenaresse van de boot naast ons. Ze voert een Amerikaanse vlag maar ze komt uit Turkije/Marmaris. Ze had allang in Kroatie willen zijn maar omdat haar hond Ada, een Portugese war dog van 18 maanden, van 25 meter naar beneden is gevallen en daarbij zijn beide voorpoten ernstig verwond heeft kan ze nergens naartoe. Ze moet het arme dier 3 keer per dag in haar armen naar een grasveldje tillen zodat het dier zijn behoefte kan doen. Ze wil graag naar de US vliegen om de hond daar te laten behandelen maar dat is niet 1-2-3 geregeld . Verschrikkelijk treurig gezicht zo'n jong beest dat zo'n pijn lijdt.
 

Na wederom een slapeloze nacht varen we naar de andere kant van de oude stad en gooien daar het anker uit. Wat een rust! In de hitte naar het belasting kantoor want we moeten daar een aantal stempels halen en betalen om ons transitlog te bemachtigen. Deze wordt dan afgestempeld in elke haven die je in Griekenland aandoet. Vrijdag avond gaan we weer richting Gouvia Marina. Morgen komt Maaike hier aan en zullen we de komende 2 weken in deze omgeving vakantie vieren!