Home
De boot
Verslagen
Lelystad-Den Over
Den Oever-Nieuwpoort
Nieuwpoort-Boulogne
Boulogne-Le Havre
Le Havre-Cherbourg
Transport
Cap dÁgde-Cassis
Cassis-Menton
Cala Medici- Ischia
Ischia-Agropoli
Winterstop
Agropoli-Camerota
Camerota-Vibo V.
Vibo Marina
Isola Lipari-Reggio
Reggio-Corfu GR
'Vakantie'
Corfu-Corinthie
Corinth-Aigina
Aigina-Datca
Datca-Marmaris
Cappadocie
Aphrodisias-Pamukkal
Save the Bunnybread!
Camel wrestling
Undsoweiter
Marmaris - Antalya
Antalya- Marmaris
Foto album
Sitemap

Nieuwpoort, 05-08
Nadat we wat dagen in Nieuwpoort gebleven zijn, vanochtend vertrokken om 10:00. De bedoeling was 09:00 uur, maar nadat alle voorbereidingen getroffen waren en wij klaar stonden voor vertrek, bleek Nick spoorloos. Nu moet je weten dat Nick een grondige hekel heeft aan het geluid van de motor. Op zich heel begrijpelijk als je binnen moet blijven en vlak bij dat geronk zit, maar we verdenken hem er inmiddels van dat hij zich verstopt zodra hij doorheeft dat we weggaan. Weer alle steigers en boten af….Als ik terugloop om een bak kattensnoepjes uit z’n ‘slaapkamer’ te halen, zie ik ineens WJ’s rugzak die in de hoek staat bewegen. Nader onderzoek wijst uit dat ons monster zich daar zo diep mogelijk in weg heeft gestopt …geïrriteerd kijkt hij me aan.

We gaan naar Duinkerken, onze eerste haven in Frankrijk, 21 NM. De eerste 3 uur kunnen we prima zeilen, daarna hebben we de wind recht tegen en gaan we het laatste uur op de motor verder. Van het landschap dat in de verte voorbij trekt worden we niet lyrisch. Als we de haven naderen zien we de rook van de petrochemische industrie hangen, die zich uitstrekt over 12.5 km. Bij het binnenlopen van de haven drijven er dode vissen langs, welkom!
We leggen de boot aan bij de passantensteiger en melden ons bij de havenmeester. Als we terugkomen staan er drie personen in donkerblauw uniform bij onze boot. De Franse douane…We zeggen ze vriendelijk gedag, en ze vragen of ze aan boord mogen komen. Samen met een zeer forse man, een iets kleiner model, en een vrouw zitten we in de kuip die ineens erg krap aanvoelt. Nadat we de nodige papieren hebben overhandigd willen ze graag binnenkijken. Een half uur en een hoop vragen later zitten we schaapachtig voor ons uit te staren, omdat ze bevestiging moeten krijgen dat onze paspoorten en zeebrief in orde zijn. Willem Jan wordt er flauw van en haalt zijn veteranenpas tevoorschijn. Daarop staat (o.a.) in het frans’’Le Ministre de la Defence confirme que la titulaire est ancien combattant’. Ze groeten ons beleefd en gaan direkt weg. Handig kaartje!

Eindelijk kan de wijn open. Er vaart een boot binnen en de schipper komt WJ erg bekend voor. Even later blijkt het een collega te zijn van hetzelfde bataljon! Die is met z’n gezin op de terugweg naar Nederland. Ondertussen hangt Nick naar de dode vissen te hengelen, dit is toch een paradijs: eten dat vanzelf naar je toe drijft! We eten toch maar pasta…

Duinkerken, 06-08
Om 08:00 ’s ochtends hoor ik WJ in z’n beste Frans Ýes, deux pain, please’ zeggen. Er staat een man met versgebakken brood op de steiger en voor een paar euro ontbijten we met warm stokbrood en pain au chocolat! WJ’s reaktie dat Frankrijk ook goede kanten heeft is schokkend zo vroeg in de morgen. Een uur later verlaten wij de smerige haven en zetten koers naar Boulogne. Er staat echter geen wind. De zon brandt stevig en liggen met nog een aantal andere boten te dobberen. Zo komen we nooit aan natuurlijk. We besluiten op de motor naar Calais te varen, dat is 25 NM en dan kunnen we rond 15:00 binnenlopen. Wit uitgeslagen van de zonnebrand liggen we wat verveeld in de kuip. In de verte zien we Engeland liggen. Af en toe worden we ingehaald door een schip waarvan de bemanning ons begrijpend toeknikt…

We naderen Calais, eigenlijk hadden we deze haven willen overslaan omdat het chaotisch is met in- en uitvaren van ferry’s van P&O en Norfolkline. Daarnaast heb je bij de ingang van de marina een ‘lock’; een brug die alleen op bepaalde tijden rond hoogwater opengaat en met een beetje pech lig je dus erg lang te wachten…



Het zigzaggen tussen de ferry’s door gaat goed, weliswaar met zweet in de bilnaad. Bij de ingang van de haven leggen we de boot aan een ‘mooring’ en wachten met nog een aantal anderen in de brandende zon tot de brug open gaat. Zodra we zien dat die opendraait duikt iedereen op volle kracht richting de ingang. ’When in Rome, do as the Romans’ dus we storten ons in het gewoel en op instructies van de rondrennende havenmeester leggen we aan. Het lijkt wel een Nederlandse kolonie. Naast ons ligt een van de weinige Engelse schepen, en de eigenaar groet ons en vraagt wat onze thuishaven is. Als we Lelystad antwoorden blijkt hij dat te kennen! De wereld wordt steeds kleiner..


Calais, 07-08
In en uitvaren is vanwege de ‘lock’ alleen maar mogelijk 2 uur voor en 2 uur na hoogwater. Voor ons betekend dit vertrek om 07:50. De afstand naar Boulogne sur Mer is 26 NM en het weer lijkt in niets op gisteren. Het is koud, en we zijn nog niet weg of de eerste regendruppels vallen. Windkracht 4, dus we kunnen gelukkig wel zeilen.
Dan begint de ellende, het water komt met bakken uit de lucht en we zitten als verzopen katten te rillen. De wind neemt toe, en we varen langs Cape Gris Nez. Tegen de tijd dat onze ledematen, die natuurlijk bij vertrek in veel te zomerse kledij gestoken waren, beginnen af te sterven zien we de ingang naar de haven opdoemen. Als we aanleggen in de haven liggen we wederom tussen een hoop landgenoten. De zon breekt door, tja… Een blauwe boot genaamd ’Missississi’ vaart binnen onder Duitse vlag. Ineens begrijpen we ook de naam: de bemanning bestaat uit twee vrolijke heren die allebei een strak mouwloos shirt en alpino pet dragen, een van hen leunt wulps tegen de mast en zwaait enthousiast om zich heen. Geweldig!

De rest van de dag bekijken we het oude centrum van Boulogne en de vissershaven, en warmen langzaam een beetje op.

Zie fotoalbum

wjbrands@hotmail.com