Haven Cap d’Agde, 13 t/m 21 sept.
We hebben bijna een week aan de boot gewerkt, romp schuren, anti-fouling aanbrengen en motor nagekeken. Uiteraard hebben we ook van het zwembad bij het huisje genoten. 

Maar vandaag is het zover. De boot kan het blauwe water van de Med in.’s Ochtends verlaten we samen met Nick het vakantiehuisje, en worden verwijtend nagekeken door onze grijze Novib kat en zijn broer die zich te goed hebben gedaan aan die altijd volle etensbak. Om 10:00 zijn we in de haven en wordt de boot naar het dok gebracht. We maken ons een beetje zorgen of de boot daar wel in gaat passen. Niet geheel onterecht blijkt later als we aan beide kanten in het dok nog 2 cm overhebben. Maar uiteindelijk varen we eruit en koersen naar onze ligplaats. We hebben nu de tijd om alles weer te monteren, de zeilen zullen nog even moeten wachten want de mast wordt er pas woensdag weer opgezet.

De haven van Cap d’Agde is gigantisch. 2450 ligplaatsen, en daarnaast nog een aantal ‘eilanden’ met daarop appartementen met eigen ligplaatsen. Eromheen loopt een boulevard waaraan zich talloze restaurants, lounge bars en winkels bevinden. Dag en nacht schuifelen drommen mensen heen en weer. Ook varen er rondvaartboten elk half uur langs met daarop camera’s en hun eigenaars. Op dinsdag komen onze grote vrienden gelukkig weer langs: de Franse douane! We misten ze al…
Er volgt een discussie tussen de twee douane heren welke vlag wij voeren. Deze wappert in al zijn glorie van 50* 90 cm, als we behulpzaam roepen ’Le Pays-bas’ zijn ze het er niet mee eens want die is blauw- wit- rood. Tuurlijk… WJ roept geïrriteerd dat hij toch echt wel weet of onze nationale driekleur op z’n kop hangt of niet maar ze twijfelen nog steeds. Na dit educatief moment willen ze weten of we niet bang zijn voor piraten. Dat was het wel zo ongeveer. Niets overhoop gehaald, zeer effectief!

Zondag 21 sept.
Cap d’Agde –Frontignan. 23 NM, windkracht 2-3
De eerste dag varen op de Middellandse zee bevalt uitstekend. Het water is intens blauw, de zon schijnt, de bemanning is blij. Omdat we veel moeten laveren (zie hoofdstuk zeilen voor beginners) en niet echt vaart maken willen we overnachten in Frontignan. Op de kade waar we die avond aan liggen zit een handvol bejaarden te keuvelen op bankjes en kijkt met belangstelling naar wat we aan het doen zijn. Er is geen havenmeester te bekennen maar van een man in de kroeg naast de Capitainerie krijgen we een sleutel van het sanitair.
’s Ochtends gaan we op pad om een buitenboordmotor te kopen voor de bijboot. Deze is tijden geleden in Nederland gestolen. Het wordt uiteindelijk een Yamaha 2.5 pk 4 takt, WJ en de motor worden door de verkoper bij de boot afgezet. We gaan hem meteen testen en scheuren een tijd door te haven.

Uren later, om 02:00 ’s nachts word ik wakker van geluiden op de boot. Het eerste wat ik denk is dat onze motor nu alweer van eigenaar is verwisseld en ik spring uit bed. In het donker zie ik 2 rode lampjes? Het blijken de ogen van een forse poes te zijn die door het luik van de kajuit staat te gluren. Ongetwijfeld op zoek naar onze Don Juan en/of zijn elite voer. Voor een je-weet-wel kater doet hij het nog goed bij de dames op z’n oude dag!

Dinsdag 23-9
Frontignan-Palavas les Flots. 13.9 NM
Vandaag om 15:00 pas kunnen vertrekken want de havenmeester is wederom spoorloos, en na 20 keer oproepen via VHF kanaal 9 krijgen we uiteindelijk reactie dat hij Willem Jan om 14:15 ophaalt. We kunnen ook echt niet weg want hij heeft de bootpapieren in z’n bezit. Er staat weinig wind, dat geeft op zich niets want we varen lekker maar komen daardoor pas om 19:45 aan. In de Pilot staat geen duidelijke kaart van deze haven, en zo op het oog kunnen we ook geen meld/passantensteiger ontdekken. We draaien de boot tussen twee steigers in op zoek naar een vrije plek als we ineens een Jacques Cousteau look-a-like op de steiger zien springen. Hij wijst naar een vrije ligplaats aan de andere kant, en met nog 10 cm speling draaien we de boot langzaam om de goede kant op. Daar aangekomen blijkt onze vriend behoorlijk beschonken, wel komen we erachter dat de beveiliging en de havenmeester altijd onbereikbaar zijn en dat we echt niet moeten betalen morgen. We bedanken hem voor de moeite.

’s Ochtends hoeven we inderdaad niets af te rekenen en varen we door richting Stes- Maries de la Mer. 24 NM, 4.8 knopen gemiddeld. De kust tussen Port Camargue en Golfe de Fos bestaat uit ruim 40 mijl lage duinen met daarachter de zoutmeren en laaglanden van de Camargue. Ook is de Rhone-delta berucht vanwege de mistral winden. Alles werkt mee en we zeilen onder een strakblauwe lucht langs de kust. De enige haven die zich op dit stuk bevindt is Stes- Maries de la Mer, een prachtig plaatsje waar ook elk jaar in mei een zigeuner festival plaatsvindt. Tevens de eerste plaats tot nu toe waar we lek worden gestoken door de muggen.

Ook de volgende dag is een van de mooiste zeildagen die we tot nu toe gehad hebben. 36 NM richting Carry-le Rouet. Wind in de rug kracht 5-6 en golven die achterop komen zorgen ervoor dat we een tijdlang 7 knopen varen. We moeten de Golfe de Fos oversteken, waar zich de grootste petrochemische fabrieken aan de Franse kust bevinden. Het wemelt hier dus ook van de containerschepen, en even wordt het erg krap op het water. Als we eind van de middag aankomen in de haven haal ik nog bijna m’n handen open aan de mossels die op de mooring lijn zitten. Die manier van aanleggen is niet mijn favoriet.

Vandaag is Nick jarig: 10 jaar! En om dit heuglijke feit te vieren heb ik een feestmuts voor hem gemaakt. Zoals uit de foto mag blijken is meneer het hier niet helemaal mee eens. Het feestmaal wat hem daarna wacht wordt beter gewaardeerd. Hoera!



Vrijdag 26-9
Carry-le Rouet- Cassis. 25 NM.
Marseille ligt hier vlakbij, maar ons doel is Cassis; een prachtig plaatsje waar we ons dit weekend met onze vrienden Peter en Miriam (die morgen ochtend aankomen) uitstekend kunnen vermaken. Voor de kust van Marseille liggen een aantal eilanden waar je tussendoor kan varen of kan ankeren. De wind is wat onstuimig maar we wijten dat aan de rare valwinden die vanaf het land komen. Na 2 uur zeilen zien we ineens dat de golven zich in rap tempo opbouwen. We moeten veel te scherp aan de wind zeilen en komen niet meer vooruit. Op de motor ploeteren we voort. Om ons heen zien we andere boten en catamarans hetzelfde doen en omdat Cassis de dichtstbijzijnde haven is gaan we gezamenlijk die kant op. 2 mijl voor de haven wordt het erger en de boot slaat van de ene naar de andere kant op de golven. Ik ben niet bang voor wind, die kan je uit je zeilen nemen als het te gek wordt maar op de golven heb je geen invloed. Al vloekend en schreeuwend zit ik in de kuip terwijl WJ met een verbeten gezicht probeert de ergste klappers te ontwijken. Redelijk aangeslagen ruim ik ’s avonds de troep binnen op en probeer Nick’s verwijtende blikken te negeren. Twee keer een fluitketel op je kop is ook geen pretje;-)

Zaterdag 27-9
Cassis.
Om 05:00 gaat de telefoon. Als ik slaperig opneem hoor ik Peter’s stem zowel binnen als buiten. Ze staan al op de steiger! In recordtempo hebben ze de 1200 km vanuit NL afgelegd en een half uur later pakken wij kadootjes uit, en genieten van de meegebrachte drop en stroopwafels. Geweldig om je vrienden weer te zien na maanden! De komende dagen verkennen we Cassis en de Calanques, rijden we naar Marseille, genieten we van elkaars gezelschap en alle verhalen, schijnt de zon volop, en gooit Peter de hengel uit om ons avondeten te vergaren. Maar nadat hij 15 keer een minuscuul visje vangt dat gelijk zou verdampen op de bbq en waar zelfs Nick zijn neus voor optrekt besluiten we lekker in een restaurant aan de kade te gaan eten.

Maandag morgen nemen we helaas weer afscheid. Ons plan dinsdag weg te gaan wordt uitgesteld vanwege windkracht 7.

Zie fotoalbum