06-07 Corfu-Mourtos
De oversteek van Corfu naar de baaien bij Mourtos is ongeveer 25 NM. Het is een prachtig groen gebied met super helder water. We gooien ons anker uit en genieten al zwemmend van de rust. Tot 17:00, want dan gaat in het toeristencomplex aan de wal de muziek lekker hard aan en die gaat pas om 04:00 's nacht uit. Het is maar goed dat we niet hoeven te werken!

07-07 Onderweg naar het eiland Paxoi kunnen we ondanks een mager windje toch een stuk zeilen. Aan de noordkant van Paxoi ligt een diepe baai, Ormos Lakka genaamd, met eraan vast een gezellig dorpje en een overdaad aan taverna's. We liggen nog niet of de een na de andere boot druppelt binnen. Aan het eind van de middag liggen we met 58! boten voor anker, de flottieljes aan de kade niet meegerekend. Deze gezelligheid heeft zo z'n nadelen: Onze Franse buren lopen 'au naturel' over de boot. Als echter de buurman met zijn rug naar ons toe eens flink het dek gaat schrobben hoor ik WJ geirriteerd zeggen 'Ik kijk 'm recht in z'n parkeergarage' en hij legt zijn boterham maar even weg...We verkennen het plaatsje en verbazen ons over het aantal toeristen per m².

08-07    Het is heet, het water blauw en koel en dus brengen we het grootste deel van de dag drijvend en zwemmend door. Ondertussen bootjes kijken. Er komt een prachtige creatie binnen die nog het meest wegheeft van een boot zoals een kleuter hem zou tekenen: type Berenboot met schoorsteen. Het is de 'Nieuwe Maan' uit Antwerpen en trekt veel bekijks!

De volgende ochtend richting de baaien rond Parga. In Ay Ioannou wordt het door de harde wind een onrustige nacht en we gaan al vroeg weer op weg naar Preveza, 27NM. Aan de lange betonnen kade in Preveza vinden we nog een plekje waar we langzij kunnen liggen. Op de kade barst het van de restaurants en cafe's. We hebben al wel het vermoeden dat het hier wel eens erg luidruchtig kan zijn, en ja hoor: Om 19:00 barst het feest los. Iedereen zijn eigen muziek en op vol vermogen aan! De plaats heeft zich de afgelopen jaren blijkbaar ontwikkeld tot een populair toeristenoord. Een stevige buikgriep zorgt er helaas voor dat we hier nog een paar dagen moeten blijven.

Ma 13-07 Preveza-Levkas, 19NM
Om Levkas te bereiken moeten we eerst door het Levkas kanaal, dat dwars door de zoutvlaktes en moerassen loopt. Zogauw we door het kanaal heen zijn kan de motor uit en zeilen we lekker rustig naar Vlikho, een enorme baai omringd door heuvels vol cypressen en olijfbomen. WJ heeft het anker gecheckt gewapend met snorkel en zwemt net terug naar de boot, als achter hem een vin opduikt! Als ik roep 'Dolfijn!' weet hij niet hoe snel hij aan boord moet komen, het beest leek van dichtbij toch wel fors... Ze zwemmen met z'n vieren een tijd langs de boot en gaan dan weer verder.

14-07 Eesrt bel ik mijn moeder want die is jarig! En ik maak een paar mooie foto's van onze dolfijnen. We hebben al enige tijd geen telefoons, camera's etc kunnen opladen bij gebrek aan stroom, maar een bezoek aan de lokale taverna en gebruik van hun stekkerdoos in ruil voor afname van 2 consumpties p.p. lost het probleem voorlopig op.

15-07
Vlak naast Levkas ligt het eiland Nisos Meganisi. Op weg hierheen kom je langs Skorpios, het prive eiland van de Onassis familie. Destijds aangeschaft door Aristoteles Onassis. In het haventje van Spartakhori, Porto Spiglia, hebben we een ligplaats aan een gammele steiger. De charmante en corpulente baas helpt met aanleggen en vertelt ons dat we geen liggeld hoeven te betalen maar wel moeten eten in zijn restaurant  (overigens het enige restaurant). Wat een straf. Daarnaast is het water en de elektra gratis, maar afname is pas mogelijk na 19:00 want anders zit de keuken zonder en die gaat voor....In het restaurant hebben ze geen menukaart. Je wordt meegenomen naar de keuken en wijst gewoon aan waar je zin in hebt. Zo heeft de baas toch nog zo'n 150 klanten per avond!

Ook hier zien we de 'verse vis-truc': Een visser loopt ineens met een enorme zwaardvis door het restaurant richting keuken. 'Oh, ahh, foto'. Vol trots wordt het beest geshowd. De grap is dat iedere gast ervan overtuigd is dat de vis in deze taverna supervers is en massaal gaat bestellen, waarna de visser via de achterdeur weer verdwijnt met dezelfde vangst en op weg gaat naar het volgende restaurant. Hier verdient hij redelijk mee!
 

Vrijdag 17-07 Spartakhori-Nisos Kastos, 15.4 NM          Tussen de eilanden door varen we naar Nisos Kastos. Het lijkt het Markermeer op een zonnige dag wel, zo druk is het op het water! We liggen uiteindelijk alleen in een baai ten ZO van Kastos. Het is een rustige nacht, maar om 07:15 horen we ineens een misthoorn. Als we buiten komen hebben we nog geen 10 meter zicht...we wachten het even af en als het iets opklaart gaan we weg richting Oxia. Na 1 uur varen we alweer door dikke mist. Ik sta voorop de boeg maar zie echt niets. Over de VHF horen we paniekerige oproepen van een flottielje. We zetten de radar aan en dit werkt uitstekend. Alleen met alle mosselbanken en rotsen in deze omgeving vinden we het toch prettiger om ergens aan te leggen en om 14:00 vinden we een geschikte baai.

's Ochtends is alles weer helder buiten en gaan we op weg naar Nisos Petalas. Ook vandaag loopt de wind op tot 6 bft. Maar ons anker houdt uitstekend. Onze Amerikaanse achterbuurman laat zijn 2 honden, een zwarte spits en witte labrador, uit. Met de bijboot vaart hij de honden naar een stukje strand en na gedane boodschappen zwemmen ze achter het bootje weer mee terug. Omdat de baas met ons in gesprek raakt en ze het watertrappelen beu zijn klimmen ze maar bij ons aan boord! Eerst even lekker uitschudden, dan de boel verkennen. 'Salty' legt zijn zwarte kop en poot op mijn schoot en kijkt dromerig langs me heen. Ik vraag me net af waar ik deze aandacht aan te danken heb als ik het blok kaas in de gaten krijg wat schuin achter me ligt (WJ zijn aas). So far voor onvoorwaardelijke dierenliefde.
 

21-07 Nisos Petalas- Golf van Patras/Missalonghi, 26 NM
We verlaten de Ionische zee vandaag en varen de Golf van Patras in. Er staat een flinke golfslag en we ploeteren richting Missalonghi. De marina loop je binnen via een kanaal dat door de zoutmeren en moerassen loopt die erg ondiep zijn. Binnen de boeien blijven dus...Langs het kanaal staan vissershuizen op palen, het doet Aziatisch aan.

De marina zelf ziet er nieuw en onafgebouwd uit. Het management bestaat uit een Griek en een Nederlander die al een paar jaar bezig zijn, en in 2011 zou de marina voltooid moeten zijn. Er zitten veel schildpadden in deze regio, en regelmatig steekt er een zijn kop uit het water en kijkt met wijze ogen afkeurend naar het gepeupel op de steiger.

Het is 2 km lopen naar de supermarkt, in 40 gr. We zijn aardig door onze voorraad heen en omdat we de inhoud van de winkelwagen nooit kunnen sjouwen vragen we in de supermarkt of ze ook bij de marina bezorgen? Geen probleem, morgen 10:00 terugkomen en dan meerijden met de delivery-boy. Wat later roepen twee van de winkeldames tegen WJ dat hij de spullen maar meteen moet inpakken dan brengen ze ons wel even weg! In een afgeragde Peugeot 106 zitten we met z'n vieren opgevouwen tussen de plastic tasjes en scheuren richting marina. Onze rijdende kassadame heeft de vaart er goed in en schuift de bril nog iets verder op de neus terwijl er van alles voor haar wielen opzij stuift. Als het zweet je nog niet in de bilnaad stond door de hitte, dan wel door angst! Wj roept vanaf de achterbank 'You're a very good driver!' en ik probeer m'n lachen in te houden. Maar, een gegeven paardekracht moet je niet in de bek kijken: we worden keurig aan de steiger afgezet en bedanken de dames uitvoerig voor deze luxe.

22-07 We blijven hier lekker nog een dag. Er wordt door iedereen in tropentempo wat geklust overdag, pas tegen de avond is het weer aangenaam buiten. Met de Engelsen van de 'Flore II' ruilen we boeken. Nieuw leesvoer is erg welkom!

23-07 Bij het verlaten van de marina zien we een tweemaster die vast is gelopen. Een visser schiet hem te hulp en probeert de boot uit de modder te trekken. Terwijl we dit tafereel gadeslaan komt er een andere boot met een bloedgang de haven uit, vaart achter de tweemaster langs en zit met een klap ook vast! Waarom zou je ook op de betonning letten? De visser is de enige die lacht, hij doet goede zaken vandaag. Om richting de Golf van Corinth te varen moeten we de straat van Rhion door, een opening van 1 NM wijd en de westelijke ingang tot de Golf. Hier is men in 1999 begonnen aan de bouw van een enorme kabelbrug, met het oog op de Olympische spelen van 2004. De brug is 2,252 km lang, met 4 pijlers in de vorm van een vlam, en zou bestand moeten zijn tegen een aardbeving van 7 op de schaal van Richter.

 Met 5 bft. wind tegen en de stroming tegen komen we langzaam vooruit. Via de marifoon melden we ons bij 'Rhion traffic' en mogen via de zuidelijke kant van de brug passeren. Na een lange 43 mijl arriveren we in Nisos Trizonia, een eilandje vlak voor het vasteland.

24-06 t/m 27-06. Nisos Trizonia.          We genieten van deze plek. De bevolking is erg aardig, het vissersplaatsje komt zo uit een plaatjesboek, en we komen leuke mensen tegen. Achter ons ligt wederom de 'Flore II', en ook 2 Nederlandse stellen. Simon en Marcella van de 'Yucatan' en Bert en Annette van de 'Äventyr'. We wisselen verhalen uit, eten pannekoeken aan boord van de Äventyr en proberen de ouzo uit op een terras aan de kade. Onze enige zorg is het ontbreken van een pinautomaat. Creditcards accepteren ze hier niet. Blijkbaar duurt het toeristen seizoen hier slechts 2 maanden en dan is een creditcard niet echt aantrekkelijk voor de horeca hier. We hebben nog wel een zak Friskies op de kop getikt en de vele katten op dit eiland zijn erg blij met ons!

28-06      Geldgebrek jaagt ons naar Itea. Met 4-5 bft. kunnen we de 27 NM grotendeels voor de wind zeilen en na een mooie tocht zien we in Itea ook de 2 andere Nederlandse boten weer terug. Morgen willen we om 07:15 met de bus vertrekken naar Delphi om daar de afgravingen en het museum te bekijken. Het blijkt inderdaad een goede zet om zo vroeg weg te gaan want het wordt al snel te warm om in de volle zon te lopen. Het is een indrukwekkende site en vele foto's en indrukken later liggen we allemaal voor pampus te wachten op de bus .

31-07 Om 09:00 komt de water- en dieselman en nadat we de tanks weer tot de nok toe vol hebben gegooid varen we naar Galaxidhi. Wij gaan niet de haven in maar voor anker in de baai ernaast. Einde van de dag roeien we de bijboot naar de haven en treffen daar Simon, Marcella, Bert, en Annette weer. We kunnen ze nauwelijks vinden want ze worden compleet ingebouwd door andere schepen. In Itea zat een Carrefour supermarkt. Met dank aan deze keten zitten WJ en ik om 20:00, met 32 graden, uitzicht op zee, en gekleed in respect.  zwembroek en bikini, aan de kaasfondue! Heerlijk...

02-08 Erg slecht geslapen door de muggen en de overlast van scooters. In het noordoosten van de Golf van Corinth liggen volgens onze pilot een paar leuke baaien. Al motorzeilend langs de ruige en gortdroge kustlijn komen we hier na 28 NM aan en blijkt het helemaal niet leuk te zijn. Er staan ook stevige windstoten tot 28 knpen vanaf het land en ankeren in 12 mtr diepte redden we niet. Dan maar doorvaren naar Nisoi Alkonidhes, 3 kleine eilandjes. Tegen het donker komen we hier aan. Op het 'grootste' eiland staat een verlaten klooster met bijgebouwen. Er is geen mens te bekennen, maar we liggen heerlijk rustig en beschut. Welterusten...

03-08 Corinth          Over een supergladde zee tuffen we naar Corinth. Hier ligt een kleine haven van waaruit we over 2 dagen naar het kanaal van Corinth varen. Het is volgebouwd met lokale vissersbootjes en we hebben geluk dat we hier uberhaupt een plekje kunnen vinden. Als WJ zich meldt bij de Port police voor zo'n felbegeerde stempel voor ons transitlog, merkt de beste man op dat onze verzekeringspolis verlopen is op 07 juli! We kunnen hier niet weg voordat dit geregeld is. Een telefoontje naar Nederland en het is geregeld. Er wordt gemaild en gefaxt. As. woensdag gaan we door het kanaal, de verbinding met de Egeĩsche zee. Het kanaal is 6 km lang, 25 mtr breed en omgeven door een wand 'limestone' van 76 mtr hoog. Nero heeft in 67 n Chr. de eerste spade in de grond gezet, 6000 Joodse slaven werden aan het werk gezet maar na Nero's dood werden de werkzaamheden gestaakt. Pas in 1893 werd het kanaal in gebruik genomen.