Beaver op (de) weg!

Wat kun je doen als je voor de zoveelste keer een week vastligt vanwege noodweer, alles nat en verschimmeld is, je al halverwege Portugal had moeten zitten, je berekend hebt dat je in dit tempo waarschijnlijk pas over 2 maanden de Straat van Gibraltar zal zien, en er steeds meer prutweer zal volgen later in het seizoen?

Dan kun je je daar bij neerleggen en gehuld in thermisch ondergoed en een slecht humeur de reis vervolgen, of….

Je kiest de kortste en snelste route en je laat je boot op transport zetten vanuit Cherbourg naar Cap d’Agde! In Le Havre viel de beslissing. Het is een enorm geregel maar ook een enorme opluchting. Om de kijkers thuis een idee te geven:
-Offertes van verschillende transportbedrijven opvragen die gespecialiseerd zijn in jacht transport.
-Gekozen voor een Franse transporteur omdat het voor hen een nationaal transport is en dat scheelt behoorlijk in de (hoge) kosten.
-Via email en telefoon detail afspraken regelen, dit gaat niet altijd even soepel…Met behulp van de havenmeester lukt het uiteindelijk en maken we hem blij met een goede fles druivensap (13 %)!
-Een haven met een geschikte kraan vinden om de boot te ontmasten en op de wagen te takelen, dit is mogelijk in Cherbourg.
-Een leuk bedrag aanbetaald.
-De haven Cherbourg plaisance gebeld om een afspraak te maken voor de kraan.
-Via internet een vakantiewoning in Cap d’Agde geboekt en bij Avis een huurauto.
-Tijdens de paar dagen in Cherbourg de boot ‘gestript’: de stellage met windgenerator en radar gedemonteerd, de zeilen verwijderd, de giek eraf gehaald. Reddingsvlot en bijboot naar binnen, buiskap verwijderd, en alle losse apparatuur en onderdelen in de boot opgeborgen. Binnen was het net een hindernisbaan…
-Op donderdagmiddag varen we de boot naar het dok en wordt met behulp van een monteur de mast eraf getakeld. Terug in onze ligplaats roepen verschillende buren dat we wat verloren zijn, hahaha

-Op vrijdagmorgen opnieuw richting dok, ditmaal om de boot uit het water te takelen en te laden. In de stromende regen en met windkracht 6 varen we door de haven. Als we aankomen blijkt de kraan bezet en zit er niets anders op dan geduldig te wachten, het water staat inmiddels in onze schoenen.
-Eindelijk is het zover. We gaan de lucht in en de Beaver II wordt vastgezet op het Convoi Exceptionelle. Dit duurt al met al 1.5 uur.
- Om 14:00 ‘s-middags rijden we weg in de Opel Meriva, met een gedrogeerde Nick achterin, richting Cap d’Agde.

Zaterdag om 15:00 komen we aan bij ‘Les Pescalunes‘. Vanuit ons huisje werpen we onze eerste blik op de Mediterranee! Eindelijk. Nick heeft het zwaar gehad. Hij vindt het verschrikkelijk in de auto en laat halverwege de reis alles lopen. We proberen hem een beetje op te knappen op een parkeerplaats langs de weg maar er is geen beginnen aan. Het eerste wat we bij aankomst doen is dus het arme dier onder de douche zetten. Nadat Nick ligt bij te komen regelen we in de haven van Cap d’Agde een ‘bok’ waar we de boot dinsdag op kunnen zetten om meteen de onderkant in de antifouling te zetten. Ook moet er weer een monteur geboekt worden om de mast te monteren.

Hierna kunnen we een paar dagen in alle rust genieten van het zwembad, en bovenal de zon! Ook Nick is gelukkig: vaste grond onder de voeten, een heleboel schalkse bossages waarin hij kan snuffelen, en meneer heeft ook een vakantievriendje. Een mooie grijze kater die het alleen op Nick’s eten heeft gemunt maar die dikke softie van ons vindt dat geen probleem. Mi casa su casa!

Zie fotoalbum