Donderdag 7 mei ’09
Amsterdam- Napels-Vibo
Na een reis van 18 uur komen we ‘s avonds aan in Vibo Marina. Nadat we onze bagage gedumpt hebben maken we eerst een rondje over de steigers en we zien dat er een flink aantal boten bij is gekomen. Een aantal bekenden zijn inmiddels vertrokken, sommigen hebben de boot er nog liggen maar zijn voor een tijd naar huis. De Nederlandse vlag die we zien wapperen blijkt eigendom te zijn van Elma en Sietse van de ‘Talmar’. Het weer is prachtig en wordt de komende periode alleen maar beter!
De komende twee weken vullen zich met, hoe kan het ook anders, klussen aan de boot. Er komt twee keer een monteur langs om de motor onder handen te nemen en om een wierpot te installeren. Ook moet er een extra lijn door de mast getrokken worden. We hebben al eens eerder iemand betaald om het een en ander boven in de mast te repareren en dit kostte 30 euro. Onze gedachte om de lokale klusjesman, die toch het gros van de tijd over de steiger paradeert in zeer strak shirtje, hiervoor in te schakelen is dus niet vreemd.
Wij hebben alle apparatuur aan boord maar als hij halverwege de mast hangt begint er een klaagzang in het Italiaans en we hebben geen idee waarom. Als Angela (eigenaresse vd haven) erbij komt blijkt dat meneer zijn mannelijkheid in het gedrang komt en dat veroorzaakt bij een jonge Italiaan natuurlijk de nodige paniek. Na nog een paar problemen en vijf minuten werken kost deze grap 100,- ! Voortaan maar weer zelf omhoog….
Natuurlijk genieten we ook volop van de zon, en van de leuke contacten met de mensen in en om de haven.
We gaan uit eten in een geweldig visrestaurant, op aanraden van de Ierse Maria die een relatie heeft met de Italiaanse visser Nicolai. Aangezien hij vis levert aan dit restaurant wordt alles uit de kast getrokken. Na ongeveer 12 overheerlijke antipasti denken we even rust te krijgen maar nee; in rap tempo volgen er risotto, spaghetti a vongole, gegrilde langoustines en gamba’s. En vis moet zwemmen dus de karaffen wijn zijn niet aan te slepen. Iedereen behalve Nicolai staat op ploffen, maar WJ en ik besluiten door te gaan tot de pijngrens want het eten is geweldig!
Zondag de 17e maken we samen met Elma en Sietse een wandeling naar Pizo, beroemd om de Tartufo. Heen gaan we over het strand en de basaltblokken, na 1.5 uur flink klauteren komen aan in Pizo en kunnen we ons zonder schuldgevoel tegoed doen aan een bom calorieën!
Dinsdagochtend zwaaien we de Zweden uit, Tony en Maggie van de Ganymede, en Elma en Sietse. We zijn de rest van de dag druk met het voorbereiden van de boot op ons vertrek morgenochtend. Als we uitgenodigd worden door David en Lisa (Usa) om ’s avonds haar zelfgebrouwen limoncello te komen proeven twijfelen we even maar ach, de avond is nog jong!
