Donderdag 12 maart.
Marina di Camerota-Cetraro

Als de zee na een onstuimige week eindelijk wat kalmer is en de wind uit de goede hoek blaast vertrekken we uit Marina di Camerota. Het is nog koud maar gelukkig schijnt de zon en warmt de boel een beetje op. Er vaart een enorme wolk boven ons mee. Links en rechts van ons is de lucht strak blauw en daartussen zit een landingsbaan van zwarte watten. We hopen dat er niets nattigs uit komt vallen.
Het kustgebied tussen Camerota en Tropea heeft slechts een paar havens waar een jacht kan schuilen. Er worden de laatste jaren havens bijgebouwd met subsidie en bestaande havens worden uitgebreid maar dat zijn langlopende projecten waar wij nu nog weinig aan hebben.

Wij leggen 40 NM af naar Cetraro. Volgens de pilot wordt daar vanaf 2006 aan een nieuwe jachthaven gewerkt. Na het omzeilen van wat zandbanken die uiteraard niet op de kaart staan aangegeven lopen we de haven binnen en zien we aan de rechterkant een aantal gloednieuwe steigers en electrakasten met het plastic er nog omheen. Er ligt alleen niemand...een oudere Italiaan wijst ons in de richting van een betonnen kademuur waar alle vissersboten liggen. Geen ideale plek maar blijkbaar gaat de rest pas begin mei open...
De man blijkt de eigenaar van een nabij gelegen restaurant te zijn. Volgens hem is alles hier gesloten, ook de supermarkt en kunnen we dus net zo goed bij hem komen eten 's avonds!

Er komt een wagen van de Guardia Costiera langs. De heren willen graag onze bootpapieren en paspoorten zien. Ze wensen ons een goede reis en mocht er iemand langs komen die geld wil voor de ligplaats moeten we hen direct oproepen op kanaal 16, want zolang de passantenhaven niet geopend is ligt men hier gratis.

Als we bij het restaurant aankomen rond 20:00 staat de eigenaar ons al op te wachten. Binnen zit zijn vrouw aan een van de tafels onder het genot van een sigaret de Italiaanse versie van ''Weekend Millionairs ' te kijken.Wij zijn natuurlijk weer de enige gasten. Er is geen menukaart, alleen vis.
Het eten is prima en eenvoudig en ons verblijf ook nog leerzaam want we hebben 5 vragen goed! Bij het afrekenen blijkt de pinautomaat het niet te doen en we hebben niet genoeg cash bij ons. De eigenaar laadt WJ in de auto en tuft 6 km naar het dichtstbijzijnde dorpje.
Ik zit intussen met de rokende mama in de €250.000 ronde en we worden het niet eens over het juiste antwoord.

( Een paar havens verder horen we dat er verschillende zeilers bezoek hebben gehad van een man op een scooter die geld wilde vangen, sommigen zijn erin getrapt. Als ze de man beschrijven lijkt hij eng veel op 'onze' restaurant eigenaar. Wellicht was daarom de rekening zo hoog....)

Vrijdag 13 maart
Cetraro- Vibo Valentia. 49.3 NM 

Na een lange dag varen komen we aan in Vibo Marina. Dit is een commerciële haven (overslag van olie; er staan een aantal enorme olietanks) en er zijn twee marina's. Degene waar wij liggen heet Stella del Sud en wordt gerund door een Canadees-Italiaanse familie. De ontvangst is erg vriendelijk. De steigers liggen tjokvol en er zijn zowaar een aantal andere vertrekkers aanwezig uit Zweden, Noorwegen, Australië en Engeland.

De stad Vibo Valentia ligt 6 km verderop, het deel dat aan de haven ligt heet Vibo Marina. Er is niet veel te beleven maar alles is verkrijgbaar. We gaan een paar keer naar de markt waar ze geweldige groenten, kaasjes en vleeswaren verkopen. WJ doet weer eens een poging om vis te vangen en dit keer liggen er zowaar drie lijkjes in een emmer! Enig onderzoek wijst uit dat het een soort zeebaars moet zijn. We nemen de gok maar en eenmaal ge-barbequed smaakt het prima!

Zaterdag 21 maart ben ik jarig. De eerste lentedag maar daar zijn ze het in Italië niet mee eens; het regent en is koud. Het mag de pret niet drukken. Via SMS en E-mail krijg ik een hoop felicitaties van familie en vrienden (bedankt allemaal!) Ik krijg een enorm chocolade paasei van 1.2 kg waar dat arme konijn vast een hernia aan over heeft gehouden en 's avonds gaan we uit eten in een zeer chic restaurant. Het eten is geweldig, de wijn ook en de vijf charmante pinguins om ons heen zijn erg behulpzaam.

 De komende week gaan we tussen de buien door maar eens wat klussen aan de boot, er zijn weer genoeg dingen die gerepareerd of vervangen moeten worden. We blijven in deze haven liggen tot de eerste week van mei waarna we op ons gemak richting Griekenland zullen varen.